Ulica Zakroczymska to jedna z głównych ulic Nowego Miasta. Długa na niespełna 700 metrów, biegnie od ulicy Freta, Kościelnej i Franciszkańskiej do ul. Krajewskiego i murów Cytadeli Warszawskiej. Zakroczymska wraz z zabudową w całości wpisana jest do rejestru zabytków. Ulica powstała na miejscu średniowiecznego traktu do Zakroczymia i Torunia. Dawniej nazywana Toruńską, dziś nazwę tą nosi trasa i ulica na Targówku. W roku 1646 u zbiegu Zakroczymskiej z ul. Franciszkańską osiedlili się franciszkanie, którzy zbudowali na początku drewniany później murowany kościół pw. św. Franciszka. W ciągu XVII stulecia przy Zakroczymskiej chętnie wznosiła swe siedziby zamożna szlachta. Zakroczymska była jedną z najważniejszych ulic Nowej Warszawy. W 1944 roku zabudowa ulicy została zburzona. Przed domem przy Zakroczymskiej 7 znajduje się kamień upamiętniający 32 żołnierzy kompanii "Giewont" Batalionu "Zośka", którzy zginęli w tu stojącej kamienicy w czasie powstania warszawskiego w wyniku bombardowania. Napis na kamieniu mówi: Tu 30 sierpnia 1944 roku zginęło w obronie Starego Miasta 32 żołnierzy Armii Krajowej z harcerskiego batalionu Zośka z kompanii Giewont - Maciek - Rudy. Cześć ich pamięci! W otoczeniu ulicy Zakroczymskiej znajdują się: Kościół św. Franciszka, Pałac Sapiehów, Zdrój Królewski, Fort Władymir ( Fort Legionów Cytadeli Warszawskiej) oraz Polska Wytwórnia Papierów Wartościowych.
